Niekontrola

 Z bólem patrzę na zamknięte drzwi,

 nie unosi się już echo ich zamknięcia

Okno jest otwarte, firana powiewa

czego szuka tutaj wiatr?

Ściany patrzą na mnie,

patrzą a to co widzą nie podoba się im

nie podoba się nikomu.

Niekontrolowanie cieknie pierwsza łza,

za nią płyną kolejne miliony.

Niekontrolowanie z ust wydobywa się jęk,

jęk zmienia się w krzyk bólu i smutku.

Moim ciałem targa szloch, 

moim umysłem targa burza.

W oknie coś dostrzegam. 

To brak twojego odbicia. 

Gdzie jesteś? Dlaczego cie nie ma?

Mogę się na ciebie złościć,

choć cię jeszcze nie poznałam.

Moja istoto szczęścia!

Moja cierpliwość ma dość...